Tranen met tuiten door The things we leave unfinished
Een beetje sceptisch was ik toen ik aan deze Tiktok-sensatie begon. Emotionele stumperd kan bijna mijn tweede naam zijn, maar toch raken boeken mij niet zo snel op het tot-huilen-toe-niveau. De enige keer dat ik tranen met tuiten huilde bij een boek was bij Harry Potter en de Orde van de Feniks (if you know, you know it). Sindsdien hield ik het bij boeken aardig droog, maar The things we leave unfinished van Rebecca Yarros besloot daar verandering in te brengen.
door Denise Hoek
In The things we leave unfinished volgen we de 28-jarige Georgia, die naar een vervelende scheiding (met een ex-man waar je de kriebels van krijgt) zich terugtrekt op het landgoed van de bekende romanschrijfster en haar overleden oma Scarlett Stanton in Colorado. Het verhaal windt er geen doekjes om heen als Georgia in een van de eerste hoofdstukken bestsellerauteur Noah Harrison ontmoet en ruzie met hem schopt in de lokale boekwinkel. Noahs naam wordt nog niet genoemd, maar toch weet je al een beetje hoe laat het is als die twee elkaar ontmoeten. Precies, een klassieke enemies to lovers.
Als Georgia bij thuiskomst er ook nog achter komt dat Noah de schrijver is die de onvoltooide roman van haar oma gaat afmaken, draait ze door. Toch gaat ze er uiteindelijk mee akkoord, maar alleen als zij het laatste woord voor het manuscript heeft. Mopperend stemt Noah toe en zo begint een samenwerking die voornamelijk uit ruzies en discussies bestaat. Voornamelijk uit Georgia, want eigenlijk ziet Noah Georgia wel zitten. Zodra de samenwerking start, beginnen ook de hoofdstukken over het verleden van Scarlett en haar geliefde piloot Jameson in de Tweede Wereldoorlog.
NIETS IS WAT HET LIJKT
Toen ik het verhaal begon te lezen van Scarlett en Jameson dacht ik het einde al te raden. Hij, een piloot in de Tweede Wereldoorlog en zij, hopeloos verliefd op hem, maar beloofd aan een andere vent. Ik voelde het Titanic-momentje al komen, maar het werd zeker niet saai. Toegegeven, ik kan de Titanic steeds opnieuw en opnieuw kijken, maar dit was anders. Het einde was helemaal niet wat ik had bedacht van tevoren. Steeds meer puzzelstukjes kwamen erbij, die mij tot het einde verscheurden. Hup, daar vielen de tranen op de bladzijden. Wat een jankbal ben ik toch ook.
STERREN
Dan de vraag: Is de sensatie rond The things we leave unfinished terecht? Ik denk het wel. Misschien hadden sommige stukjes in het begin wat ingekort kunnen woorden, maar de vele plottwists op het eind hebben mij super verrast op een goede manier. Het enige jammere vind ik dat er af en toe wat kromme zinnen in de vertaling staan. Daar mag de uitgeverij echt scherper naar kijken. Dat meegeteld krijgt The things we leave unfinished een mooie 4,2 sterren van mij! Dus ren naar die boekhandel en ga hem halen!
Iedere maandag en vrijdag een nieuwe post op Boekenstof. Blijf ons volgen!
Comentarios