On Earth We're Briefly Gorgeous
Soms lees ik literatuur, even iets anders dan de enemies to lovers, romances en feelgood-boeken waar ik aan gewend ben. En elke keer als ik aan een echt literair boek begin stel ik mezelf de vraag: waarom doe ik mezelf dit aan? Nou, op een of andere manier blijf ik het toch wel leuk vinden, blijf ik iets leren van die ingewikkelde zinnen. En dat is hoe ik On Earth We’re Briefly Gorgeous heb uitgelezen. Hier is wat ik ervan vond.
Door Tessa
Deze debuutroman van Ocean Vuong is een brief van een zoon aan zijn moeder die niet kan lezen. De schrijver van de brief, Little Dog, praat over zijn Vietnamese familiegeschiedenis die voor zijn geboorte begon en deelt momenten van zijn leven waar zijn moeder nooit van heeft geweten. Thema’s als ras, klasse en mannelijkheid komen in die herinneringen sterk naar voren.
Ik vond het moeilijk om in dit verhaal te komen – dat heb ik wel vaker met literaire-fictie –, maar ik had er zoveel goede dingen over gehoord dat ik mezelf er niet toe kon zetten om het weer ongelezen terug in de kast te zetten. Uiteindelijk werd ik toch een beetje betoverd door de schrijfstijl van de auteur. Ocean Vuong schrijft namelijk met hele mooie vergelijkingen. Een zin die ik tijdens het lezen heb gemarkeerd was bijvoorbeeld:
A monster is not such a terrible thing to be. To be a monster is to be a hybrid signal, a lighthouse; both shelter and warning at once.
Zulke zinnen pakken mij gewoon, waardoor ik niet kan stoppen met lezen.
Voor zo’n kleine roman als deze gebeurt er ook enorm veel. Van de oorlog in Vietnam tot verhalen over Tiger Woods en 50 Cent, en de eerste relatie van Little Dog met een blanke jongen: het is op de een of andere manier zowel een filosofisch boek over menselijkheid en taal, als een diep persoonlijke roman. De vraag hoe we moeten overleven, en hoe we daar een soort vreugde aan kunnen overhouden, is de drijvende kracht van dit boek.
Als we het hebben over de boodschap van het boek denk ik dat Ocean Vuong er wel in is geslaagd die over te brengen. Het schijnt namelijk een licht op het Amerika van nu, dat ondergedompeld is in verslaving, geweld, trauma en racisme. Door al die recente en historische gebeurtenissen en verhalen van bekende figuren verweeft de auteur zijn fictieve verhaal met de realiteit, waardoor het soms meer als een memoires voelde dan fictie, wat ik best knap vond.
Ik heb geen idee of dit alles nu een beetje te begrijpen is, maar ik ben bang dat ik het niet makkelijker kan verwoorden. Wat ik in ieder geval wil delen is dat ik dit boek erg goed geschreven vind. Ik denk wel dat het mij meer had gepakt als ik een grotere connectie had met de achtergrond van de hoofdpersoon; iemand met een migratie-achtergrond. Ik denk dat ik me dan wat meer had kunnen inleven in het verhaal, in plaats van alleen toekijken vanaf de zijlijn.
Al met al raad ik dit boek aan als je niet bang bent voor een wat moeilijker verhaal, met een aantal gruwelijke gebeurtenissen die je even laten slikken voordat je verder leest. Ik ben in ieder geval blij dat ik hem heb gelezen en ook iets meer heb geleerd over Vietnamese geschiedenis. On Earth We’re Briefly Gorgeous krijgt van mij drie sterren! ⭐️
PS. Voor de Nederlandstalige lezers onder ons is er ook een vertaling van het boek: Op aarde schitteren we even.
Iedere woensdag en vrijdag een nieuwe blogpost op Boekenstof. Blijf ons volgen!
Comments